Στο όχι και τόσο πρόσφατο παρελθόν της δεκαετίας του '70, τότε που τα ποδήλατα(χατζηπέτρια) ήταν τα αγωνιστικά μηχανάκια του σήμερα, τότε που η πρασινάδα έμπαινε στις αυλές του κάθε μαχαλά λεηλατώντας τους κατιφέδες, και ο Ληθαίος διάβαινε την παρθενική του πορεία χωρίς πλακάκια και μάρμαρα, υπήρχε μια ομάδα των Τρικάλων, που έγραψε ίσως της πιο χρυσές σελίδες της ιστορίας του συλλόγου μας.
Εκείνη η ομάδα είχε παιχταράδες όπως ο Καλατζής, χαρητίδης, Μπεβενίου, Μπρουζούκης, Μακρής, Κόκκαλης και ο αείμνηστος αρχηγός μας Πανταζής.
Ομάδα που νίκησε τον Ηρακλή του Νικολούδη, του Φανάρα, με τις περίτεχνες ενέργειες του Σωτήρη Καλατζή. Σ' εκείνο το μάτς, έγινε μία φάση από πλάγιο άουτ και ο Καλατζής παίζοντας τη μπάλα με το κεφάλι, πέρασε τον Νικολούδη με κόλπα που θα ζίλευε κι ο ....zidane και με έναν κεραυνό στο γάμα του τέρματος, άφησε τον Φανάρα...στήλη άλατος!
Ή ένα άλλο παιχνίδι, με την μεγάλη ομάδα του ΠΑΟΚ(2-2) του Κούδα,του Τερζανίδη, του Σαράφη, με χιόνια, καταμεσής του χειμώνα θυμάμαι, όπου ο Παπασίμος με το παρατσούκλι "ούρσος" με δυνατή κεφαλιά από τη γραμμή της μεγάλης περιοχής, έστειλε τη μπάλα να αναπαυθεί στα δίχτα του ΠΑΟΚ και τους φιλάθλους μας στον 7ο ουρανό!!!
Ή με τη Βέροια, στα Τρίκαλα(1-0), όταν η Βέροια έπαιζε την παραμονή της στην κατηγορία, όπου στο τέλος του αγώνα το ξύλο που έπεσε, μπορούσε να σηκώσει τον Άγιο Κων/νο από τα ...Θεμέλια.
Όσο για τους φιλάθλους μας: Όταν παίζαμε με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ολυμπιακό, Παναθηναικό, γινότανε το "έλα να δεις"!!! 18000 τρελαμένοι(οι 3000 στο ...όρθιο) να ξελαριγκιάζονται για την μεγάλη αγαπημένη της Θεσσαλίας, για την ομάδα που έκανε το πανελλήνιο να παραληρεί κερδίζοντας το σεβασμό του κάθε αντιπάλου με το σπαθί της.
Αυτά και άλλα πολλά εκείνη την εποχή φίλοι μου, όπου τα Τρίκαλα μεσουρανούσαν και η "πρωτεύουσα" σκιάζονταν την ομάδα και τους φιλάθλους μας, γιατί γνώριζαν πολύ καλά, πως για να περάσουν από το Εθνικό στάδιο πρέπει να σφίξουν οι ..κόλοι!!!
Κλείνοντας, εύχομαι η ΑΟΤάρα μας να ξαναγίνει πάλι μεγάλη και να πάρει τη θέση που της αξίζει!!!